Natuurlijk was ik weer te laat op het station, en moest ik een half uur wachten tot er weer eens een bus zou langrijden op het station..
Laten we het fashionably late noemen!
Dus..na drie kwartier naar buiten staren emt mijn lieftallige klasgenoot Maud kwamen we daar in de middle of nowhere aan..
Het gemeentehuis was niet moeilijk te vinden gelukkig..
Nou..het ging allemaal over onze Poolse medemens en met welke problemen wij te maken krijgen mbt hun werkzaamheden hier.
Het meeste is langs me heen gegaan..
Wat ik wél heb meegekregen is dat Polen nu zo leeg loopt dat de Poolse overheid erover aan het denken is om 10.000 Chinezen te laten verschepen. Haha, vreemde wereld. Toppunt van globalisering of iets dergelijks?
In ieder geval, daar ga ik nu een zeer bijzonder artikel over schrijven..en dat verschijnt vanzelf op mijn blog.
's Avonds was een stuk interessanter, Er was bij de organisatie van COS een debatavond over educatie in oorlogsgebieden waar hulporganisaties zioch inzetten voor de kinderen in die landen. Het ging voornamelijk over Sudan, en welke projecten daar momenteel plaatsvinden, zo ook een school helemaal opgezet door eigen mensen.
Er waren mensen vanuit de stichting Save the children, Oxfam Novib en een frater die lange tijd in Congo gewerkt heeft.
Later kreeg ik de kans om samen met een andere klasgenoot, Amandi, te netwerken. Het is niet zo simpel om binnen te komen in het werkveld van ontwikkelingssamenwerking.. het was zeer nuttig in ieder geval!
25 Oktober kan ik via de vrijwilligersorganisatie SIW naar een 7 dagen durend project in Izmir. Ik kijk er erg naar uit! Staat weer goed op mijn cv, en kan ik weer wat contacten opdoen in het buitenland.
Tot dusver mijn eerste blogbericht..
Winnie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten